Pustynia Namib i okolice

Od dawna planowalem wyjazd na pustynie, bo bylem tam chyba ponad 20 lat temu. Tym razem jechalem bardziej refleksyjnie, aby ja przezyc, jak tez zobaczyc ile tam jest zycia. I ku mojemu zdziwieniu pustynia ma swoje piekno i urok. Oczywiscie nie kazdy potrafi to dostrzec. Kiedy jechalem tam poraz pierwszy na wiele rzeczy nie zwracalem uwagi. Tym razem zabawilem sie w uwaznego obserwatora, a szczegolnie gdy wyjezdzalem z pustyni i jechalem w kierunku zielonych pastwisk, lak i rzek. One znajdowaly sie ponad 1300 kilometrow dalej.
Co ciekawe nawet w samym srodku pustyni zyja rozne sarenki i inne male ssaki. W pewnej czesci w poblizu oceanu sa nawet lwy. Nie zawsze maja one w poblizu wystaczajacej ilosci pozywienia, wiec niekiedy turysci musze byc przygotowani na kolacje czy sniadanko lwa. Niektore zwierzeta potrafia jesc piasek i specjalne male kamyczki. Maja juz do tego uodporniony zoladek. Niekiedy w tamta oklice zapuszczaja sie slonie, ale raczej tylko na krotko i wracaja do bardziej zielonych terenow. W poblizu oceanu jest duzo gor piaskowych i wzgorz kamienistych. Bardzo rzadko wystepuja zrodla slodkiej wody. Nieco dalej od oceanu, gdzies okolo 100 kilometow pojawiaja sie tereny bardzo kaministe i drzewa raczej cierniste. Od czasu do czasu pojawiaja sie male krzewy. I gdzies po kolejnych 50 kilometrach mozna spotkac juz nieco inne drzewa, ktorymi karmia sie slonie i inne zwierzeta. Rowniez w niektorych miejscach mozna zobaczyc male skupiska trawy, ktora mozna na palcach policzyc. Jadac dalej jest coraz wiecej krzewow i zarosli, i powoli pojawiaja sie male wioseczki buszmenow. Ich hatki sa bardzo proste. Ktos moze zdac pytanie: a jak oni zyja, co jedza? Pewnie jeszcze nie sa na etapie jedzenia piasku i innych zarosli. Maja kozy i konie. To sa inne konie, wytrzymale na takie warunki. Po kolejnych 50 kilometrach mozna zobaczyc pierwsze krowy i male zagrody. Nie ma tam jeszcze za duzo trawy, ale one jakos sobie radza. Nawet nie byly zbytnio chude. Powoli tej trawy po bokach drogi pojawialo sie coraz wiecej. Mozna juz bylo zobaczyc ludzi wycinajacych te niewielkie polacie trawy dla swoich krow, czy tez koz. Gdzis po ponad 500 kilometrach od oceanu bylo juz niewiele sladow po pustyni lecz tereny nadal polpustynne.
Dla przecietnego Europejczyka zycie w takich wrunkach wydaje sie prawie niemozliwe. Mam tutaj na mysli nie tylko brak Internetu i mozliwosci  uzywania innych gadgetow. Podstawowa trudnoscia bedzie zdobywanie pozywienia i wody. Pozywienie i woda sa w poblizu tylko trzeba umiec je odnalezc. Inna wazna rzecza jest umiejetnosc zycia w przyjazni ze slonmi, lwami i innymi dzikimi zwierzetami. A jednak jest to mozliwe skora tamci ludzie zyja tam juz od wielu pokolen. Sa radosni i raczej nie zamierzaja zmieniac swojego miejsca zamieszkania. Pewnie ich dzieci i wnuki beda myslec podobnie.