Przyjaciel specjalnej grupy – „Sipulumuki”

Jak to sie dzieje ze w ostatnim czasie sporo ludzie powszechnie uznawanych i rozpznawanych jako ci z zaburzeniami psychicznymi widza we mnie swojego przyjaciela, nie wiem skad ta radosc, symparia i znajomosc. U nas ludzie nazywaja ich „sipulumuki.” Nie chodzilem z nimi na zadne wyprawy, razem tez nie przebywamy, a jednak mnie znaja i szanuja. Szczegolnie mnie to  zastanowilo bo w ostatnim miesiacu kilkakrotnie zostalem przez nich obdarzonych duza sympatia, nawet wsrod tlumu innych ludzi. Czyzbym wygladal na jednego z nich, czy tez robil pewne rzeczy w podobny sposob do nich....
Dwa tygodnie temu bylo ogromne spotkanie charyzmatyczne wraz z Msza dla calej diecezji. Robilem zdjecia i filmowalem, wiec nie koncelebrowalem. Bylem bez alby i koloratki. Cala ta uroczystosc rozbawial i jednoczesnie rozpraszal swoimi tancami jeden „Sipulumuki”, czasami zagladajacy do niektorych kosciolow. Gdy przyszedl czas na Komunie Swieta to postanowilem pojsc do linii oczekujacych na Komunie nieco dalej od niego. On jednak z daleka mnie zauwazyl i zaczal wolac „Ojciec Romek, Ojciec Romek”. Nie zwracalem uwagi tylko przyjalem Komunie i poszedlem nieco dalej od niego. Ciekawe tylko do mnie zwrocil sie po imieniu.
Tydzien temu dosc rano odwozilem jednego z naszych ojcow na autobus. Otworzylem glowna brame i wlasnie wtedy przechodzil jeden z takich facetow. Do polowy byl rozebrany, niosl jakies kartony i puste worki, byl ladnie usmiechniety i do mnie mile zagadal: „are you OK”, czyli czy z toba wszystko jest w porzadku. Szybko odpowiedzialem: ja tak OK, a jak ty?. Tylko sie usmiechnal i poszedl dalej wielokrotnie ogladajac sie za siebie. Skad ta znajomosc.
Kilka dni temu szedlem ulica w kierunku kosciola. Tam wlasnie niedaleko od kosciola na ulicy byl „Sipulumuki” i chyba liczyl samochody. Obawialem sie, ze mnie tez pliczy. Nikogo nie pozdrawial bo byl bardzo zajety, bo wielki ruch na drodze. W momencie gdy przechodzilem tuz obok niego, ladnie mnie pozdrowil: Hello Father, jak sie masz Ojcze. Rowniez grzecznie odpowiedzialem: hello, hello. Tylko zastanowilo mnie to dlaczego tylko mnie pozdrowil, przeciez tylu innych ludzi tamtedy przechodzilo.
A moze to jakis znak, ze mam byc ich kapelanem. Ale ja juz mam w wiezieniu dosc duza liczbe takich „Sipulumuki”. Nie bede odbierac pracy innym, niechaj tez maja zatrudnienie, bo ono tutaj nie przychodzi dosc latwo.