Kiedy na swiecie odkryto pierwsze telefony stacjonarne to ludzie bardzo ogromnie sie cieszyli i byli pelni zdumienia jak to jest mozliwe rozmawiac z kims kto jest bardzo daleko a tak jakby byl obok nas. Oczywiscie kiedy przyszly telefony komorkowe ktore umozliwily rozmawianie z prawie kazdego miejsca i w jakiejkolwiek pozycji to dopiero bylo niezwykle fascynujace. Pamietam moment jak z telefonu komorkowego mojego brata w jednym momencie polaczylismy sie z naszego domu polozonego bardzo daleko od jakiegos miasteczka z pewnym biurem w stolicy, w Warszawie. A kilka dni wczesniej ze splywu kajakowego z glebokich jezior mazurskich laczylem sie telefonicznie z moim bratem. Nie bylo tam najlepszego polaczenia. Wszedlem na pewna gorke i przynajmniej moglem otrzymac od niego bardzo istotna odpowiedz. Az trudno sobie wyobrazic co ludzie przezywali na calym swiecie kiedy mogli z jednego konca swiata nie tylko ze soba rozmawiac, ale rowniez sie widziec siebie. Kiedy to pojawila sie mozliwosc rozmawiania przez skajpa, na whatsApie, czy przez inne gadzety. Ten szal nadal trwa i ludzie nim zyja kazdego dnia. Oczywiscie sa tacy ktorzy nawet jednej godziny nie wytrzymaja zeby z kims nie pogadac.
Taka sytuacja sprawila, ze obecnie ludzie kiedy rozmawiaja przez telefon nawet sie nie widzac zachowuja sie tak jakby ktos stal obok nich i ich obserwowal. Pokazuja to swoim glosem, postawa i calym cialem. Kiedy ktos dzsiaj dzwoni to bardzo mocno angazuje sie emocjonalnie tak jakby rozmawial bezposrednio z dana osoba. Niedawno obserwowalem policjanta przy drodze podczas kontroli pojazdow. Akurat tamtedy przejezdzalem i zostalem ztrzymany przez innego plicjanta do do kontroli mojego pojazdu. Obok niego byl inny policjant. Zadzwonil telefon. On odebral i rozmawial z kims grozac mu co chwile palcem, ze badzie mial problemy jezeli czegos tam nie zrobi. Robil to tak mocno, ze pewnie gdyby mogl to dolozylby mu czyms porzadnie.
Innym razem pewien Werbista rozmwial z naszym biskupem przez telefon. Biskup zadzwonil podczas naszej kolacji. Ten Werbista rozmawial stojac tuz obok naszego stolu. Ciagle prostowal sie i robil bardzo wazna mine tak jakby biskup byl tuz obok niego. Rowniez nie tak dawno temu widzialem pewnego oficera jak rozmawial przez telefon ze swoim szefem. Ciagle sie wyprezal i chwilami nawet salautowal mowic: „Yes Sir” (Tak moj Panie, albo Szefie). To jest niesamowite jak ludzie potrafia zaangazowac sie w takie rozmowy telefoniczne.
Kilka lat temu zalatwialem jakas sprawe na naszej poczcie. Bylo tam bardzo duzo ludzi. W pewnym momencie zadzwonil telefon do pewnego mlodego pana. On odebral telefon i bardzo mocno sie podekscytowal. Wygladalo na to, ze rozmawial ze swoja bardzo ukochana dziewczyna. Zapomnial o calym swiecie i tak jej sie przymilal jakby byli tylko dwoje ze soba. Mowil jej: ‘ty jestes cudowna”, „ja cie ogromnie kocham”, „tak wlasnie lubie ten kolor twojej spodnicy” i cala mase roznych innych pieknych slow jej powiedzial. Calkowicie zapomnial, ze my sluchalismy tego wszystkiego i obserwowalismy jego niesamowite zachowanie. Mielismy wspaniala zabawe. Kiedy zakonczyl rozmowe to dopiero zorientowal sie, ze my wszyscy sluchalismy tych pieknych slow i widzielismy jego cudowne zachowanie. Poczul sie nieswojo i jego czarna twarz zrobila sie blekitna. Tak to wlasnie jest telefony pozwalaja zapomniec o calym swiecie dookola nas.
Taka sytuacja sprawila, ze obecnie ludzie kiedy rozmawiaja przez telefon nawet sie nie widzac zachowuja sie tak jakby ktos stal obok nich i ich obserwowal. Pokazuja to swoim glosem, postawa i calym cialem. Kiedy ktos dzsiaj dzwoni to bardzo mocno angazuje sie emocjonalnie tak jakby rozmawial bezposrednio z dana osoba. Niedawno obserwowalem policjanta przy drodze podczas kontroli pojazdow. Akurat tamtedy przejezdzalem i zostalem ztrzymany przez innego plicjanta do do kontroli mojego pojazdu. Obok niego byl inny policjant. Zadzwonil telefon. On odebral i rozmawial z kims grozac mu co chwile palcem, ze badzie mial problemy jezeli czegos tam nie zrobi. Robil to tak mocno, ze pewnie gdyby mogl to dolozylby mu czyms porzadnie.
Innym razem pewien Werbista rozmwial z naszym biskupem przez telefon. Biskup zadzwonil podczas naszej kolacji. Ten Werbista rozmawial stojac tuz obok naszego stolu. Ciagle prostowal sie i robil bardzo wazna mine tak jakby biskup byl tuz obok niego. Rowniez nie tak dawno temu widzialem pewnego oficera jak rozmawial przez telefon ze swoim szefem. Ciagle sie wyprezal i chwilami nawet salautowal mowic: „Yes Sir” (Tak moj Panie, albo Szefie). To jest niesamowite jak ludzie potrafia zaangazowac sie w takie rozmowy telefoniczne.
Kilka lat temu zalatwialem jakas sprawe na naszej poczcie. Bylo tam bardzo duzo ludzi. W pewnym momencie zadzwonil telefon do pewnego mlodego pana. On odebral telefon i bardzo mocno sie podekscytowal. Wygladalo na to, ze rozmawial ze swoja bardzo ukochana dziewczyna. Zapomnial o calym swiecie i tak jej sie przymilal jakby byli tylko dwoje ze soba. Mowil jej: ‘ty jestes cudowna”, „ja cie ogromnie kocham”, „tak wlasnie lubie ten kolor twojej spodnicy” i cala mase roznych innych pieknych slow jej powiedzial. Calkowicie zapomnial, ze my sluchalismy tego wszystkiego i obserwowalismy jego niesamowite zachowanie. Mielismy wspaniala zabawe. Kiedy zakonczyl rozmowe to dopiero zorientowal sie, ze my wszyscy sluchalismy tych pieknych slow i widzielismy jego cudowne zachowanie. Poczul sie nieswojo i jego czarna twarz zrobila sie blekitna. Tak to wlasnie jest telefony pozwalaja zapomniec o calym swiecie dookola nas.
