Niektorzy mowia, ze podroze ksztalca. Chyba cos w tym jest. Pamietam swoj pierwszy lot samolotem ponad 25 lat temu kiedy poraz pierwszy wyjezdzalem z Polski, zwiazane to bylo z wielomo przygodami. Najpierw nie bylo wizy do Anglii, ktora byla wymagana, a czasami na prosbe puszczali aby przejechac tranzytem do Irlandii. Nie wszyscy jednak byli tacy szczesliwi. Nasza piatka na lotnisku zostala zawrocona i dalej trzeba bylo czekac na wize. Nie wiadomo bylo co zrobic z rodzina, czy ma czekac dalej czy wracac do domu. Ostatecznie pojechali do domu mowiac, ze pewnie niedlugo ty tez przyjedziesz. Tego samego dnia z naszej piatki dwoch dostalo wize i polecialo. Za dwa dni kolejnych dwoch. Zblizal sie weekend, nie chcialem czekac dalej i liczylem na piatek, w czwartek zabookowalem bilet, ale niestety do poludnia w piatek wiza nie przyszla. Bylem troche podlamany. Na obiedzie misjonarz z Nowej Gwinej doradzil mi co mam robic jak wejsc na lotnisko, aby przejsc . I tak sie stalo, co prawda na pytanie dokad jade, czy do Irlandi najpierw pomylilem ja z Irakiem, pozniej dlugo samolot nie startowal i myslalem, ze jeszcze moze czegos sie dopatrzyli, ale w koncu samolot wystartowal. Siedzialem pomiedzy muzulmaninem i protestantem, z kilkomo slowami po angielsku i duzym slownikiem polsko-angielskim. Rozmowa z protestantem za bardzo sie nie kleila, ale muzulmanin byl bardziej cierpliwy i nawet poradzil mi co robic na lotnisku w Londynie bez wizy, ktora droga pojsc. Niestety nie udalo sie. Kontrola i paszportowa mnie dorwala, i trzeba bylo tlumaczyc ze slownikiem w reku, aby z powrotem nie wyslali do Polski. Pani officer okazla sie bardzo cierpliwa, chyba byla katoliczka. Mowilem, ze na mnie Werbisci czekaja na dole na lotnisku. Myslalem ze tak mnie pusci, ona jednak chciala pojsc i ich zawolac, wtedy zaczalem tlumaczyc ze oni tam czekali dwa dni temu, ale do dzisiaj oni nie mogli czekac. Wtedy poprosila o telefon do nich, zadzwonila i na szczescie byl tam wsrod Anglikow Polak, ktory mnie znal. Wowczas dala mi wize na dwa dni, co mi wystarczylo. I tak po dobrej godzinie egzaminu z angielskiego opuszczalem lotnisko - pierwszy moj lot.
Od tego czasu bylo duzo innych czesto dosc ciekawych sytuacji. Pewnej nocy wracajac z wakacji do Zambii dobrze po polnocy czulismy duze turbulancje samolotu. Mocno sie trzasl i szybko spadal na dol, widac bylo ze pilot traci nad nim kontrole, o czym nas powiadomila stuardesa. Szybko bylo slychac ludzi modlacych sie, inni plakali, jeszcze inni wydawali rozne okirzyki. Wtedy pomyslalem, czyzby to koniec i rowniez modlilem sie mocno w sercu. Po krotkim czasie wszystko bylo pod kontrola, i mozna bylo z ulga oddetchnac i podziekowac Bogu.
W czasie ostatniego powrotu z kursu lecialem dosc malym samolotem z Lusaki do Livingstonu. Tak sie zlozylo, ze siedzialem tuz za pilotem i moglem dokladnie obserwowac jak on sobie radzi z innym kolega, albo wspolnie probuja cos eksperymentowac. Uwaznie sie temu przygladalem, z jednej strony bylo to dosc ciekawe, a z drugiej strony to chociaz bylem dosc zmeczony po calej nieprzespanej nocy to jednak spanie dosc szybko mnie opuscilo i ani na chwile nie zmruzylem oka, ale za to byl czas na modlitwe z prawdziwa wiara, pewnie to bylo dobre jak na rok wiary.
Rowniez latwo mozna dostrzec, ze znajomosc roznych jezykow jest bardzo pomocna w czasie podrozowania. Mozna porozmawiac z sasiadem lub z sasiadka. O wiele latwiej mozna poruszac sie po lotnisku i zrozumiec co oglaszaja w samolocie, czy na lotnisku. Natomiast nieznajomosc ich moze czasami sprawic rozne nieprzyjemnosci, czy niespodzianki. Kilka lat temu wracajac z wakacji zobaczylem przez okno samolotu, ktory mial nieplanowane wczesniej zatrzymanie w Lilongwe, stolicy Malawi jak pewna kobieta mocno wykrzykiwala i szarpala sie z obsluga lotniska. Po chwili wciagneli ja prawie sila do samolotu i zapytali, czy jest ktos kto mowi, po rosyjsku. Powiedzialem, ze nie ma problemu. Otoz ta pani mowila tylko po rosyjsku i to nieplanowane zatrzymanie troche namieszalo w jej planach. Rodzina jej powiedziala, ze z Nairobi bez zatrzymania wyladuje w Lusace, stad myslac, ze to Lusaka wysiadla, a kiedy ci panowie mowili jej, ze to jeszcze nie Lusaka i ze ma z powrotem wsiasc do samolotu, nic nie rozumiejac szybko pomyslala, ze to porwanie i bronila sie jak mogla. A kiedy po rosyjsku wyjasnilem cala sytuacje, to odetchnela z ulga i mi podziekowala.
W czasie wakacyjnych spotkan niekiedy ktos znajomy sluchajac moich opowiesci o zyciu misyjnym i lotach samolotami mowi, ale tobie to dobrze mozesz polatac smolotem, a mnie to na to nie stac. Wtedy szybko mowie, a dlaczego nie zostales misjonarzem, i dodaje jak chcesz to sie zamienimy ja zostane z twoja piekna zona, a ty lec na moje miejsce. Wowczas gleboko pomyslal i szybko sie wycoafal. Mowie, widzisz niema problemu. Z tymi przygodami lotniczymi wiaze sie cale zycie.
Tak podroze ksztalca. Dzisiaj juz latam z mniejszym obciazeniem psychicznym ale zawsze z pewnym dresczykiem emocji, chociaz apetyt na spanie zazwycaj mi dopisuje jezeli nie mam mocno chrapiacego sasiada, czy nieco grubszej sasssiadki.
Od tego czasu bylo duzo innych czesto dosc ciekawych sytuacji. Pewnej nocy wracajac z wakacji do Zambii dobrze po polnocy czulismy duze turbulancje samolotu. Mocno sie trzasl i szybko spadal na dol, widac bylo ze pilot traci nad nim kontrole, o czym nas powiadomila stuardesa. Szybko bylo slychac ludzi modlacych sie, inni plakali, jeszcze inni wydawali rozne okirzyki. Wtedy pomyslalem, czyzby to koniec i rowniez modlilem sie mocno w sercu. Po krotkim czasie wszystko bylo pod kontrola, i mozna bylo z ulga oddetchnac i podziekowac Bogu.
W czasie ostatniego powrotu z kursu lecialem dosc malym samolotem z Lusaki do Livingstonu. Tak sie zlozylo, ze siedzialem tuz za pilotem i moglem dokladnie obserwowac jak on sobie radzi z innym kolega, albo wspolnie probuja cos eksperymentowac. Uwaznie sie temu przygladalem, z jednej strony bylo to dosc ciekawe, a z drugiej strony to chociaz bylem dosc zmeczony po calej nieprzespanej nocy to jednak spanie dosc szybko mnie opuscilo i ani na chwile nie zmruzylem oka, ale za to byl czas na modlitwe z prawdziwa wiara, pewnie to bylo dobre jak na rok wiary.
Rowniez latwo mozna dostrzec, ze znajomosc roznych jezykow jest bardzo pomocna w czasie podrozowania. Mozna porozmawiac z sasiadem lub z sasiadka. O wiele latwiej mozna poruszac sie po lotnisku i zrozumiec co oglaszaja w samolocie, czy na lotnisku. Natomiast nieznajomosc ich moze czasami sprawic rozne nieprzyjemnosci, czy niespodzianki. Kilka lat temu wracajac z wakacji zobaczylem przez okno samolotu, ktory mial nieplanowane wczesniej zatrzymanie w Lilongwe, stolicy Malawi jak pewna kobieta mocno wykrzykiwala i szarpala sie z obsluga lotniska. Po chwili wciagneli ja prawie sila do samolotu i zapytali, czy jest ktos kto mowi, po rosyjsku. Powiedzialem, ze nie ma problemu. Otoz ta pani mowila tylko po rosyjsku i to nieplanowane zatrzymanie troche namieszalo w jej planach. Rodzina jej powiedziala, ze z Nairobi bez zatrzymania wyladuje w Lusace, stad myslac, ze to Lusaka wysiadla, a kiedy ci panowie mowili jej, ze to jeszcze nie Lusaka i ze ma z powrotem wsiasc do samolotu, nic nie rozumiejac szybko pomyslala, ze to porwanie i bronila sie jak mogla. A kiedy po rosyjsku wyjasnilem cala sytuacje, to odetchnela z ulga i mi podziekowala.
W czasie wakacyjnych spotkan niekiedy ktos znajomy sluchajac moich opowiesci o zyciu misyjnym i lotach samolotami mowi, ale tobie to dobrze mozesz polatac smolotem, a mnie to na to nie stac. Wtedy szybko mowie, a dlaczego nie zostales misjonarzem, i dodaje jak chcesz to sie zamienimy ja zostane z twoja piekna zona, a ty lec na moje miejsce. Wowczas gleboko pomyslal i szybko sie wycoafal. Mowie, widzisz niema problemu. Z tymi przygodami lotniczymi wiaze sie cale zycie.
Tak podroze ksztalca. Dzisiaj juz latam z mniejszym obciazeniem psychicznym ale zawsze z pewnym dresczykiem emocji, chociaz apetyt na spanie zazwycaj mi dopisuje jezeli nie mam mocno chrapiacego sasiada, czy nieco grubszej sasssiadki.
