W naszej diecezji obecnie mamy dwoch biskupwo. Cztery lata temu otrzymalismy nowego bisupa, a dawny przeszedl na emeryture. Byl on znany z praeogromnej dyplomacji i uprzejmosci. Rzadko sie denerwowal, a kiedy sie denerwowal to raczej wewnatrz siebie. Tylko kiedy byl bardzo mocno zdenerwowany to dopiero okazywal to na zewnatrz. Takie momenty raczej rzadko mu sie zdarzaly. Czasami jego dyplomacja przechodzila normalne oczekiwania. Mowil to w taki sposb, ze nie zawsze ktos mogl zrozumiec o co mu chodzi.
Wiele lat temu byl swiecony jeden z naszych Werbistow w bardzo glebokim buszu. Droga do tej misji byla pelna dzur, ktore pozostawily slonie w porze deszczowej. Pozniej w porze suchej trzeba bylo te wszystkie dziury omijac, albo bardzo powoli przez nie przejezczac. Tak sie zlozylo, ze ze swiecen wracali razem tym samym samochodem nasz prowincjal Jakub, biskup i kilka innych osob. Prowincjal prowadzil samochod. Nie mial on za duzego doswiadczenia do jezdzenia po takich drogach. Zmienial on biegi tylko z pierwszego na drugi i z porotem. Biskup mial duzo cierpliwosci, az w koncu nie wytrzymal i powiedzial do niego: Ojcze Jakubie o ile ja wiem to ten samochod ma piec biegow, a nie dwa. Nasz prowincjal w pierwszej chwili nie wiedzial o co chodzi. Dopiero ktos mu cicho podpowiedzial, ze moze jechac szybciej. Wszyscy sie rozesmieli i wkrotce prowincjal nawet doszedl do czwrtego biegu, ale nie na dlugo bo na tej drodze nie dalo sie szybko jechac.
Innym razem ja jechalem z tym samym biskupem. Wiozlem go do szpital do Zimbabwe. Droga byla bardzo dobra, nie bylo wtedy ograniczen predkosci, wiec jechalem okolo 100 i 120km/godz. Biskup nie byl spokojny, ale nie wiedzial jak mi powiedziec, ze mam jechac wolniej. Najpierw mi powiedzial o starych oponach obok drogi. W ten sposob chcial powiedziec, ze jest duzo wypadkow i kawalki opon pozostalo obok drogi. Ja mu szybko odpowiedzialem, ze w obecnych czasach fabryki produkuje opony zlej jakosci. Jechalismy dalej i biskup szykal jakiejs innej mozliwosci, zeby mi powiedziec o predkosci. Nastepnie mi powiedzial, ze blisko drogi rosnie duzo grubych drzew i moga byc niebezpieczne. Zgodzilem sie z nim i mu powiedzilem, ze dobrze by bylo gdyby niektore z nich zostaly powycinane.
Znow nastala cisza, a ja nadal jechalem z taka sama predkoscia. Wowczas biskupa cierpliwosc sie skonczyla i mi powiedzial, ze jade zbyt szybko i moze byc wypadek. Wtedy mu powiedzialem, ze nie ma zz duzo samochodow i droga jest bardzo dobrej jakosci. Mimo wszystko mocno zwolnilem, zeby biskup nie dostal ataku serca znim dojedziemy do szpitala. Tak to jest z nadzwyczajna cierpliwoscia.
Wiele lat temu byl swiecony jeden z naszych Werbistow w bardzo glebokim buszu. Droga do tej misji byla pelna dzur, ktore pozostawily slonie w porze deszczowej. Pozniej w porze suchej trzeba bylo te wszystkie dziury omijac, albo bardzo powoli przez nie przejezczac. Tak sie zlozylo, ze ze swiecen wracali razem tym samym samochodem nasz prowincjal Jakub, biskup i kilka innych osob. Prowincjal prowadzil samochod. Nie mial on za duzego doswiadczenia do jezdzenia po takich drogach. Zmienial on biegi tylko z pierwszego na drugi i z porotem. Biskup mial duzo cierpliwosci, az w koncu nie wytrzymal i powiedzial do niego: Ojcze Jakubie o ile ja wiem to ten samochod ma piec biegow, a nie dwa. Nasz prowincjal w pierwszej chwili nie wiedzial o co chodzi. Dopiero ktos mu cicho podpowiedzial, ze moze jechac szybciej. Wszyscy sie rozesmieli i wkrotce prowincjal nawet doszedl do czwrtego biegu, ale nie na dlugo bo na tej drodze nie dalo sie szybko jechac.
Innym razem ja jechalem z tym samym biskupem. Wiozlem go do szpital do Zimbabwe. Droga byla bardzo dobra, nie bylo wtedy ograniczen predkosci, wiec jechalem okolo 100 i 120km/godz. Biskup nie byl spokojny, ale nie wiedzial jak mi powiedziec, ze mam jechac wolniej. Najpierw mi powiedzial o starych oponach obok drogi. W ten sposob chcial powiedziec, ze jest duzo wypadkow i kawalki opon pozostalo obok drogi. Ja mu szybko odpowiedzialem, ze w obecnych czasach fabryki produkuje opony zlej jakosci. Jechalismy dalej i biskup szykal jakiejs innej mozliwosci, zeby mi powiedziec o predkosci. Nastepnie mi powiedzial, ze blisko drogi rosnie duzo grubych drzew i moga byc niebezpieczne. Zgodzilem sie z nim i mu powiedzilem, ze dobrze by bylo gdyby niektore z nich zostaly powycinane.
Znow nastala cisza, a ja nadal jechalem z taka sama predkoscia. Wowczas biskupa cierpliwosc sie skonczyla i mi powiedzial, ze jade zbyt szybko i moze byc wypadek. Wtedy mu powiedzialem, ze nie ma zz duzo samochodow i droga jest bardzo dobrej jakosci. Mimo wszystko mocno zwolnilem, zeby biskup nie dostal ataku serca znim dojedziemy do szpitala. Tak to jest z nadzwyczajna cierpliwoscia.
