Ktos kiedys powiedzial, ze zeby chorowac to trzeba miec dobre zdrowie. I to sie spradza w wielu miejscach. Dopoki czlowiek jest zdorowy to wszystko jest w porzadku, ale gdy cos zacznie dolegac to trzeba uzbroic sie w ogromna cierpliwosc, aby nie pojsc przed czasem do nieba.
Ponad dwa miesiace temu zaczely mnie dokuczac bole w lewej rece. Nic mi sie nie przydarzlo a mimo tego bardzo czesto bolala mnie reka, i co wiecej przez nia przechodzily jakby jakies prady. Nie moglem trzymac jej dluzej w tej samej pozycji. Zapytalem o rade nasza siostre zakonna fizjoterapeutke. Dala mi kilka cwiczen. Caly zaangazowalem sie w te cwiczenia lecz bol nie ustawal. Poradzila mi, abym poszedl do lekarza na tzw. „fast track” – czyli do pojscia na oddzial szybkiego przyjmowania i nieco drozszy. Co do ceny to nie mialem watpliwosci, ze byl drozszy. Natomiast co do szybkosci obslugi to mialem sporo watpliwosci. Ostatecznie dostalem sie do lekarza. Skierowal mnie do rentgena. Zdjecia zobaczyl z kazdej strony, ale nic tam nie widzial. Obejrzal moje ramiona z dwoch stron i rowniez nic nie stwierdzil. Wedlug niego byly normalne. Dal mi swoje dlonie, zebym mu je scisnal jak mocno tylko potrafie. Sily mi nie brakuje, wiec jak goscia dlonie scisnalem porzadnie, to az z krzykiem podksoczyl. I szybko mi powiedzial, ze jestem bardziej niz zdrowy. Chcialbym zeby tak bylo, ale niestety bol nadal mi dokuczal.
Po kolejnym tygodniu za kolejna porada siostry poszedlem do ortopedy. Oczywiscie kolejka byla dosc duza juz godzine przed czasem. Niektorzy pielegniarze mi doradzili, abym przyszedl za trzy godziny. Wtedy ortopada bedzie wolny, zanim pojdzie na oddzial. Niestety poszedl przed czasem. Poszedlem wiec z pielegniarzem do pokoju lekarskiego. Byl to lekarz z Ukrainy. Bylem oprocz niego jedynym bialym, ale on zbytnio sie mna nie zainteresowal. Ostatecznie na prosbe pielegniarza zgodzil sie zobaczyc moje zdjecia z rentgena i cos poradzic. Odrazu po obejrzeniu zdjec zobaczyl gdzie jest problem. I mi powiedzial, ze moje kregi szyjne zostaly znieksztalcone i to wymaga dlugiej terapii. Napisal najpierw lekarstwo na tydzien i dopiero pozniej mialem zaczac fizjoterapie. Nie byl za bardzo rozmowny. Probowalem zagdac po rosyjsku, to on jeszcze bardziej zdystansowal sie do mnie. Na polski juz nie przechodzilem, pozostalismy na angielskiim, aby mi jakiegos gorszego lekarstwa nie przypisal. Lekarstwo okazalo sie skuteczne.
Potem zaczela sie 10 sesyjna terapia. Na pierwszej sesji bylo ustalanie dokladnych cwiczen i miejsc bolacych. Trafilem do bardzo niskiej (okolo metra wysokosci) fizjoterapeutki. Rowniez byla mizernej budowy, ale bardzo energiczna. Zaczela naciskac na moje plecy, szyje i glowe z kazdej strony. Potem chwycila mnie za reke i mowila, zebym ja przyciagal. Przyciagalem ja wraz z terapeutka. Polozyla mnie na lozku ona trzymala, a ja ciagnalem za reke,wtedy cale lozko sie przesuwalo. Te jej poszuikiwanie bardzo mnie rozbawily, na co ona za kazdym razem powtrzala ze jest silna. Ale jak jej powiedzialem, ze lekarz podskoczyl po moim uscisku to powiedziala, ze ona takiego bledu nie zrobi. W koncu przypisala rozne cwiczenia eleketro-fizyczne. I zaczela sie elektro-terapia na nowym sprzecie, ktory dostali tylko miesiac wczesniej. A tydzien przed moimi sesjami zakonczyli szkolenie. Tak wiec bylem jednym z pierwszych pacjentow do praktykowania. Troche balem sie, zeby mnie na dobre nie naelektryzowali.
Jedna fizjoterapeutka nie znala dobrze programow wiec zawolala kolezanke. Ta je ustawila caly program i poszla. Po zakonczeniu terapii probowala rozlaczyc program lecz jej nic nie wychodzilo. Juz troche bylem zmeczony tymi jej probami i sam odciagnalem jedna przyssawke. Mowie jej ze juz jedna odeszla. Na co ona mowi, ze to boli. Mowie, coz zrobic. I wspolnie pozostale tak samo odciagnelismy. A potem wylaczyla maszyne z produ.
Natomiast inna fizjoterapeutka ustwila mi program na 20 minut i poszla. A po zakonczeniu tego programu mial byc masaz. Program elektryzujacy zakonczyl sie, czekalem kolejne 20 minut nikt nie przychodzil. Wiec sam sie rozlaczylem i poszedlem. Pewnie pozniej mnie szukali, albo na dobre o mnie nie zapomnieli.
W takiej atmosferze minelo 10 sesji. Troche mi pomogly, te co byly wlasciwie zrobione. Nadal robie samodzielnie cwiczenia i jest znaczna poprawa, ale juz bez pradu. Coz trzeba miec duzo cierpliwosci, do bycia chorym.
Ponad dwa miesiace temu zaczely mnie dokuczac bole w lewej rece. Nic mi sie nie przydarzlo a mimo tego bardzo czesto bolala mnie reka, i co wiecej przez nia przechodzily jakby jakies prady. Nie moglem trzymac jej dluzej w tej samej pozycji. Zapytalem o rade nasza siostre zakonna fizjoterapeutke. Dala mi kilka cwiczen. Caly zaangazowalem sie w te cwiczenia lecz bol nie ustawal. Poradzila mi, abym poszedl do lekarza na tzw. „fast track” – czyli do pojscia na oddzial szybkiego przyjmowania i nieco drozszy. Co do ceny to nie mialem watpliwosci, ze byl drozszy. Natomiast co do szybkosci obslugi to mialem sporo watpliwosci. Ostatecznie dostalem sie do lekarza. Skierowal mnie do rentgena. Zdjecia zobaczyl z kazdej strony, ale nic tam nie widzial. Obejrzal moje ramiona z dwoch stron i rowniez nic nie stwierdzil. Wedlug niego byly normalne. Dal mi swoje dlonie, zebym mu je scisnal jak mocno tylko potrafie. Sily mi nie brakuje, wiec jak goscia dlonie scisnalem porzadnie, to az z krzykiem podksoczyl. I szybko mi powiedzial, ze jestem bardziej niz zdrowy. Chcialbym zeby tak bylo, ale niestety bol nadal mi dokuczal.
Po kolejnym tygodniu za kolejna porada siostry poszedlem do ortopedy. Oczywiscie kolejka byla dosc duza juz godzine przed czasem. Niektorzy pielegniarze mi doradzili, abym przyszedl za trzy godziny. Wtedy ortopada bedzie wolny, zanim pojdzie na oddzial. Niestety poszedl przed czasem. Poszedlem wiec z pielegniarzem do pokoju lekarskiego. Byl to lekarz z Ukrainy. Bylem oprocz niego jedynym bialym, ale on zbytnio sie mna nie zainteresowal. Ostatecznie na prosbe pielegniarza zgodzil sie zobaczyc moje zdjecia z rentgena i cos poradzic. Odrazu po obejrzeniu zdjec zobaczyl gdzie jest problem. I mi powiedzial, ze moje kregi szyjne zostaly znieksztalcone i to wymaga dlugiej terapii. Napisal najpierw lekarstwo na tydzien i dopiero pozniej mialem zaczac fizjoterapie. Nie byl za bardzo rozmowny. Probowalem zagdac po rosyjsku, to on jeszcze bardziej zdystansowal sie do mnie. Na polski juz nie przechodzilem, pozostalismy na angielskiim, aby mi jakiegos gorszego lekarstwa nie przypisal. Lekarstwo okazalo sie skuteczne.
Potem zaczela sie 10 sesyjna terapia. Na pierwszej sesji bylo ustalanie dokladnych cwiczen i miejsc bolacych. Trafilem do bardzo niskiej (okolo metra wysokosci) fizjoterapeutki. Rowniez byla mizernej budowy, ale bardzo energiczna. Zaczela naciskac na moje plecy, szyje i glowe z kazdej strony. Potem chwycila mnie za reke i mowila, zebym ja przyciagal. Przyciagalem ja wraz z terapeutka. Polozyla mnie na lozku ona trzymala, a ja ciagnalem za reke,wtedy cale lozko sie przesuwalo. Te jej poszuikiwanie bardzo mnie rozbawily, na co ona za kazdym razem powtrzala ze jest silna. Ale jak jej powiedzialem, ze lekarz podskoczyl po moim uscisku to powiedziala, ze ona takiego bledu nie zrobi. W koncu przypisala rozne cwiczenia eleketro-fizyczne. I zaczela sie elektro-terapia na nowym sprzecie, ktory dostali tylko miesiac wczesniej. A tydzien przed moimi sesjami zakonczyli szkolenie. Tak wiec bylem jednym z pierwszych pacjentow do praktykowania. Troche balem sie, zeby mnie na dobre nie naelektryzowali.
Jedna fizjoterapeutka nie znala dobrze programow wiec zawolala kolezanke. Ta je ustawila caly program i poszla. Po zakonczeniu terapii probowala rozlaczyc program lecz jej nic nie wychodzilo. Juz troche bylem zmeczony tymi jej probami i sam odciagnalem jedna przyssawke. Mowie jej ze juz jedna odeszla. Na co ona mowi, ze to boli. Mowie, coz zrobic. I wspolnie pozostale tak samo odciagnelismy. A potem wylaczyla maszyne z produ.
Natomiast inna fizjoterapeutka ustwila mi program na 20 minut i poszla. A po zakonczeniu tego programu mial byc masaz. Program elektryzujacy zakonczyl sie, czekalem kolejne 20 minut nikt nie przychodzil. Wiec sam sie rozlaczylem i poszedlem. Pewnie pozniej mnie szukali, albo na dobre o mnie nie zapomnieli.
W takiej atmosferze minelo 10 sesji. Troche mi pomogly, te co byly wlasciwie zrobione. Nadal robie samodzielnie cwiczenia i jest znaczna poprawa, ale juz bez pradu. Coz trzeba miec duzo cierpliwosci, do bycia chorym.
