W roku 1988 we wrzesniu wyladowalem w Afryce, dokladnie w Zambii. Po kilku dniach byla pielgrzymka Ojca Swietego Jana Pawla do Botswany i Lesoto. Tak szczesliwie sie zlozylo, ze moglem spotkac sie z Ojcem Swietym w Gabaronie w katedrze i na stadionie. Mialem szczescie nawet ucisnac mu reke i otrzymac jego blogoslawienstwo. Po 31 latach wczoraj ponownie dotarlem do tej samej katedry i bylem na stadionie. Tym razem byla to innego rodzaju uroczystosc. Pozegnanie zmarlego pierwszego biskupa Botswany. Wtedy byl on bardzo mlodym biskupem i jedynym biskupem, asystujacym papiezowi w czasie calej pielgrzymki. Wowczas w Botswanie byla tylko jedna diecezja. Obecnie sa dwie. Byl on biskupem nie tylko dla katolikow ale rowniez mial wspaniale relacje z innymi wyznaniami, ktorzy takze licznie przybyly na stadion, aby go pozegnac. Organizowal on pomoc ludziom biednym nie patrzac na to do jakiego kosciola naleza i skad pochodza. Rzeczywiscie bylo on znany jako bardzo dobry pasterz. Ja rowniez zawsze tak go odbieralem. Nie spotykalismy sie za czesto, ale i te krotkie okazje bardzo mnie ubogacily. Zawsze darzylem go ogromnym szacunkiem. Dlatego tez nie patrzylem na odleglosc i przejechalem ponad tysiac kilometrow, aby byc na jego pozegnaniu.
Uroczystosci pogrzebowe nie mialy charaktery placzliwego jak to zwykle bywa na tutejszych pogrzebach, lecz byla to piekana celebracja zycia biskupa jako jego daru od Boga dla kosciola w Botswanie i calego kosciola powszechnego. Bylo wiele ogromnych podziekowan i podziwu dla jego prostego, a jednak pelnego madrosci i poswiecenia zycia kaplanskiego i biskupiego. Ciekawe byly slowa glownego kaznodziei, bardzo bliskiego sasiada, biskupa z Johanesburga z RPA. On bardzo pieknie ukazal granice przejscia do innego zycia i wyjasnil jak to przejscie moze wygladac. Oczywiscie jego slowa nie odnosily sie tylko do zmarlego biskupa i jego rodziny lecz do kazdego z nas. A szczegolnie do nieco starszych wiekiem biskupow i kaplanow, ktorych nie brakowalo wsrod nas. Moze nie bylem w pierwszej dziesiatce, ale tez sobie pomyslalem, ze czas sie zbliza, aby przygotowac sie do tej granicy. Jaki passport i jaka wiza bedzie potrzebna? Tam nie da sie przekupic aniolow kontroli paszportowej. Oni wszystko dokladnie sprawdza. Byc moze niektorzy beda prosic o azyl, albo status emigranta. Czy taki uda sie zalatwic? Bo tam rowniez nie bedzie zielonej granicy.
Kiedy dojdziemy do tej granicy? To bardzo istotne pytanie na ktore nie znamy odpowiedzi i tak szybko nie da sie jej poznac. Pisma Swiete mowi, ze zwykle przekraczamy ta granice w wieku 70 lat, ci co sa silni to w wieku 80 lat, a ci ktorzy byli dobrzy dla Boga nawet w wieku 90 lat – jak powiedzial kaznodzieja na Mszy pogrzebowej. Wielu z nas uczestniczacych w pogrzebie zmarlego biskupa przyrownywala te liczby do siebie. Niewielu bylo w tej ostatniej grupie. A do niej nalezal zmarly biskup, mial 91 lat przezytych w sluzbie Bogu i ludziom.
Jeden z obecnych na pogrzebie biskupow mial rowniez okazje do powiedzenia kilku slow na pozeganie. Jego wiek jest juz bliski 90-tki, wiec mowil, ze odczul jak bardzo te slowa o wieku przekraczania granicy odnosily sie do niego. Powiedzial, ze najpierw z lekka zadrzal, a po chwili byl w stanie powiedziec – niech sie stanie wola Pana, kiedykolwiek przyjdzie mi przekroczyc te granice.
Krotka przed wyjsciem na Msze na stadionie wszyscy kaplani czekali zgromadzeni w jednym pomieszczeniu, w tzw. zakrystii na stadionie. Bylo okazja do przywitania sie i poznania nowych ksiezy. Dawniej znalismy sie dosc dobrze, bo bylismy w tej samej prowincji. W roku 2009 odzielilo sie Zimbabwe, a w roku 2014 odlaczyla sie Zambia. Automatycznie nasze wizyty i spotkania staly sie o wiele rzadsze. Patrzac wstecz szybko zauwazylem, ze moje trzy ostatnie wizyty w Botswanie wszystkie laczyly sie z przyjazdem na jakis pogrzeb. Najpierw byl to pogrzeb Brata Werbisty z Filipin, dwa lata temu pierwszego naszego prowincjala z Indii i teraz pierwszego biskupa rodem z Botswany. Wsrod zgromadzonych bylem jedynym ksiedzem z Zambii. Obok mnie byl rowniez jedyny ksiadz z Zimbabwe. Znalismy dosc dobrze zmarlego biskupa, wiec przybylismy. Bylismy najstarszymi misjonarzami, a w moim przyadku najdluzej pracujacym misjonarzem Werbista w Zambii. Po chwili dolaczyl do nas najstarszy Werbista z Botswany. Kiedy tak wesolo rozmawialismy podszedl do nas inny dosc mlody Werbista i powiedzial radosnie: ”oto nasi dziadkowie”. Zapanowala ogolna radosc i zrobilismy sobie zdjecia. Bylem w tej grupie najmlodszym dziadkiem, ale jestem pewien, ze to wcale nie znaczy ze do granicy dotre na koncy z nich. Bog ma swoje plany I juz nam to zaplanowal. Aby za bardzo sie nie zamartwiac najlepiej posluzyc sie znanym przyslowiem: “niech sie dzieje wola nieba z nia sie zawsze zgodzic trzeba”.
FILMIKI Z POGRZEBU
Uroczystosci pogrzebowe nie mialy charaktery placzliwego jak to zwykle bywa na tutejszych pogrzebach, lecz byla to piekana celebracja zycia biskupa jako jego daru od Boga dla kosciola w Botswanie i calego kosciola powszechnego. Bylo wiele ogromnych podziekowan i podziwu dla jego prostego, a jednak pelnego madrosci i poswiecenia zycia kaplanskiego i biskupiego. Ciekawe byly slowa glownego kaznodziei, bardzo bliskiego sasiada, biskupa z Johanesburga z RPA. On bardzo pieknie ukazal granice przejscia do innego zycia i wyjasnil jak to przejscie moze wygladac. Oczywiscie jego slowa nie odnosily sie tylko do zmarlego biskupa i jego rodziny lecz do kazdego z nas. A szczegolnie do nieco starszych wiekiem biskupow i kaplanow, ktorych nie brakowalo wsrod nas. Moze nie bylem w pierwszej dziesiatce, ale tez sobie pomyslalem, ze czas sie zbliza, aby przygotowac sie do tej granicy. Jaki passport i jaka wiza bedzie potrzebna? Tam nie da sie przekupic aniolow kontroli paszportowej. Oni wszystko dokladnie sprawdza. Byc moze niektorzy beda prosic o azyl, albo status emigranta. Czy taki uda sie zalatwic? Bo tam rowniez nie bedzie zielonej granicy.
Kiedy dojdziemy do tej granicy? To bardzo istotne pytanie na ktore nie znamy odpowiedzi i tak szybko nie da sie jej poznac. Pisma Swiete mowi, ze zwykle przekraczamy ta granice w wieku 70 lat, ci co sa silni to w wieku 80 lat, a ci ktorzy byli dobrzy dla Boga nawet w wieku 90 lat – jak powiedzial kaznodzieja na Mszy pogrzebowej. Wielu z nas uczestniczacych w pogrzebie zmarlego biskupa przyrownywala te liczby do siebie. Niewielu bylo w tej ostatniej grupie. A do niej nalezal zmarly biskup, mial 91 lat przezytych w sluzbie Bogu i ludziom.
Jeden z obecnych na pogrzebie biskupow mial rowniez okazje do powiedzenia kilku slow na pozeganie. Jego wiek jest juz bliski 90-tki, wiec mowil, ze odczul jak bardzo te slowa o wieku przekraczania granicy odnosily sie do niego. Powiedzial, ze najpierw z lekka zadrzal, a po chwili byl w stanie powiedziec – niech sie stanie wola Pana, kiedykolwiek przyjdzie mi przekroczyc te granice.
Krotka przed wyjsciem na Msze na stadionie wszyscy kaplani czekali zgromadzeni w jednym pomieszczeniu, w tzw. zakrystii na stadionie. Bylo okazja do przywitania sie i poznania nowych ksiezy. Dawniej znalismy sie dosc dobrze, bo bylismy w tej samej prowincji. W roku 2009 odzielilo sie Zimbabwe, a w roku 2014 odlaczyla sie Zambia. Automatycznie nasze wizyty i spotkania staly sie o wiele rzadsze. Patrzac wstecz szybko zauwazylem, ze moje trzy ostatnie wizyty w Botswanie wszystkie laczyly sie z przyjazdem na jakis pogrzeb. Najpierw byl to pogrzeb Brata Werbisty z Filipin, dwa lata temu pierwszego naszego prowincjala z Indii i teraz pierwszego biskupa rodem z Botswany. Wsrod zgromadzonych bylem jedynym ksiedzem z Zambii. Obok mnie byl rowniez jedyny ksiadz z Zimbabwe. Znalismy dosc dobrze zmarlego biskupa, wiec przybylismy. Bylismy najstarszymi misjonarzami, a w moim przyadku najdluzej pracujacym misjonarzem Werbista w Zambii. Po chwili dolaczyl do nas najstarszy Werbista z Botswany. Kiedy tak wesolo rozmawialismy podszedl do nas inny dosc mlody Werbista i powiedzial radosnie: ”oto nasi dziadkowie”. Zapanowala ogolna radosc i zrobilismy sobie zdjecia. Bylem w tej grupie najmlodszym dziadkiem, ale jestem pewien, ze to wcale nie znaczy ze do granicy dotre na koncy z nich. Bog ma swoje plany I juz nam to zaplanowal. Aby za bardzo sie nie zamartwiac najlepiej posluzyc sie znanym przyslowiem: “niech sie dzieje wola nieba z nia sie zawsze zgodzic trzeba”.
FILMIKI Z POGRZEBU
| vid-20190208-wa0000.mp4 |
| vid-20190208-wa0002.mp4 |
| vid-20190208-wa0004.mp4 |
