Ostatnio regularnie pomagam w parafii po drugiej stronie granicy w Botswanie, poniewaz ksiadz z tamtej parafii zostal przeniesiony na inne stanowisko do innego miasta, 500 km dalej. Parafia opiekuje sie siostra zakonna, ale od czasu do czasu potrzebuja ksiedza z posluga duszpasterska. Takze tam przy parafii pomaga regularnie pewien mlodzieniec. Pewnego dnia chcialem sie dowiedziec jak ma na imie, abym mogl sie bezposrednio zwracac do niego. Pytam jak masz na imie, na co on spokojnie odpowiada, ze Bog wie. Mowie, ze pytam powaznie, zeby mi powiedzial swoje imie. Na co on ponownie odpowiada, ze Bog wie i usmiecha sie z lekka. Ja mowie, zeby nie robil sobie ze mnie zartow, bo chce znac jego imie. On znow mi mowi, ze Bog wie. Mowie, ja wiem ze Bog wie, ale ja takze chcialbym to wiedziec. Tak Ojcze Bog wie, teraz to juz wiesz. Widze, ze chlopczyk za duzo sobie ze mnie zartuje., wiec z lekkim zdenerwowaniem pytam poraz kolejny. On widzac, ze sie denerwuje z powazna mina odpowiada ponownie Bog wie. I szybko wyjasnia, ze moje imie jest dokladnie takie „Bogwie”, czyli „Godknows” po angielsku. Trudno bylo mi uwierzyc, ale ostatecznie z usmiechem przyjalem jego odpowiedz. Natomiast calkowicie bylem pewny kiedy inni zaczeli go wolac „Godknows” i on natychmiast reagowal. Tak teraz to juz nie tylko Bog wie, ale ja rowniez.
