Przy naszym domu pracuje ogrodnik, który jednocześnie w nocy pilnuje domu. Jest to raczej praca na pół etatu, z drugiej strony ja mu pomagam skończyć szkole, bo rodziców na to nie stać. Ostatnio udało sie mu po dodatkowych lekcjach poprawić wyniki maturalne i pewnie za kilka miesięcy rozpocznie studium. Pracując przy kwiatach i drzewkach zasadniczo robi to, co mu zostanie zlecone. W pracy z kwiatkami nie widać u niego żadnego zainteresowania, no, bo i po co? Podchodzi do życia bardzo racjonalnie: przecież tych kwiatków nie da sie zjeść, również tutaj żadna krowa ich nie zje, wiec podlewa je woda bez większego przekonania i entuzjazmu. Nie widzi w tym piękna, a ryby w naszym oczku to wyłowiłby jak najszybciej tylko moje dużo „oko” tego dogląda.
Inni nie widza piękna, aby pojechać 10 kilometrów do wodospadów i obejrzeć to piękno natury – wodospady Victoria. Mówią, po co tam jechać, zobaczyć wódę, tutaj w mięście mamy wystarczająca ilość kranów, dlatego nigdy tam nie byli i ich tam nic nie ciągnie.
Niektórzy z młodzieży, z która pracuje nigdy nie mieli bliskiego kontaktu z dzikimi zwierzętami, i widzieli je tylko w telewizji, stad maja w sobie szalona bojaźń, wszędzie widza „śmierć w oczach”. Kilka tygodni temu jeden z nich miął pójść ze mną na safari. Przed wyprawa powiedziałem mu, aby przyszedł w dobrych butach do biegania, bo trzeba Bedzie uciekać od słoni. To chłopak ze strachu zrezygnował z wyprawy. Inni podczas safari pomylili bawoły z krowami, a dzikie winie z nosorożcami. A ostatnio, kiedy łapaliśmy siecią w płytkiej wodzie małe rybki do oczka, w pewnej chwili z woda podpłynął kawałek drewna to w mgnieniu oka chłopaki znaleźli sie na brzegu. Zostałem sam z siecią zszokowany ich zachowaniem, a po chwili zataczając sie od śmiechu. Oni również rozpoznając swego „krokodyla” zaczęli sie śmiać się. Cóż maja inne zainteresowania, i tez wątpię, czy po tych przygodach wybiorą sie na kolejna wyprawę.
Inni nie widza piękna, aby pojechać 10 kilometrów do wodospadów i obejrzeć to piękno natury – wodospady Victoria. Mówią, po co tam jechać, zobaczyć wódę, tutaj w mięście mamy wystarczająca ilość kranów, dlatego nigdy tam nie byli i ich tam nic nie ciągnie.
Niektórzy z młodzieży, z która pracuje nigdy nie mieli bliskiego kontaktu z dzikimi zwierzętami, i widzieli je tylko w telewizji, stad maja w sobie szalona bojaźń, wszędzie widza „śmierć w oczach”. Kilka tygodni temu jeden z nich miął pójść ze mną na safari. Przed wyprawa powiedziałem mu, aby przyszedł w dobrych butach do biegania, bo trzeba Bedzie uciekać od słoni. To chłopak ze strachu zrezygnował z wyprawy. Inni podczas safari pomylili bawoły z krowami, a dzikie winie z nosorożcami. A ostatnio, kiedy łapaliśmy siecią w płytkiej wodzie małe rybki do oczka, w pewnej chwili z woda podpłynął kawałek drewna to w mgnieniu oka chłopaki znaleźli sie na brzegu. Zostałem sam z siecią zszokowany ich zachowaniem, a po chwili zataczając sie od śmiechu. Oni również rozpoznając swego „krokodyla” zaczęli sie śmiać się. Cóż maja inne zainteresowania, i tez wątpię, czy po tych przygodach wybiorą sie na kolejna wyprawę.
